عجیب ترین پل های ریشه ای طبیعی جهان در هند - مجله سرگرمی

هند کشوری پرباران و مرطوب و دارای خاک بسیار حاصلخیز است. این موضوع باعث شده است که این کشور بتواند جمعیّت بسیاری را در خود جای دهد. یکی از ایالت های معروف هند مگالایا که یکی از ایالت های شمال شرق کشور هند است که مردم پل ها را نمی سازند،بلکه می رویانند و ریشه ها و شاخه های درختانی را که در دو سوی رودخانه قرار دارند، با دست در راستای افقی قرار می دهند و به تدریح شبکه ای زنده از ریشه ها و شاخه ها ایجاد می نمایند. طول بعضی از این پل های زنده به حدود سی متر هم می رسد و می تواند وزن پنجاه نفر و حتی بیشتر را هم تحمل کند.

از آنجا که این پل ها زنده هستند، مقاومت و دوام آنها نسبت به پل های چوبی، بسیار بیشتر است. از آنجا که میزان بارش سالانه در این منطقه از هند، 15 متر است، این پل های زنده به تدریج رشد می نمایند و بر مقاومت آنها افزوده می گردد.پل های زیبای ساخته شده توسط مهندسین نه تنها بسیار کاربردی اند بلکه نمونه هایی خیره نماینده از هنر و معماری هستند؛ زمانی که طبیعت خودش معمار گردد، نتیجه چیزی جز به وجود آمدن مناظر مهیج نخواهد بود. ایالت شمال شرقی هند، مگالایا با گنجینه های زیبایی از معماری طبیعی بسیار پرطرفدار بوده و ذهن شما را متاثر می نماید.

در 180 سال گذشته، ساکنان دو ناحیه مگالایا - منطقه شرقی خاسی تیلز و ناحیه غربی جینتیا هیلز - با استفاده از پل زندگی خود را می گذرانند و برای عبور از رودخانه های متقاطع و فصلی و رودخانه های دائمی و از جنگل های گرراستای متراکم استفاده می کردند. این پل ها با گذشت زمان سالم مانده و ظرفیت نگهداری 50 نفر را به طور همزمان دارند. امروزه این شگفتی های طبیعی یکی از جاذبه های محبوب ایالت شمال شرقی هند به شمار می فرایند.

تاریخچه ریشه های طبیعی پل ها

با توجه به نام منطقه که محل ابرها نامیده می گردد، هیچ جای تعجب نیست که مگالیا هرساله باران فراوانی داشته باشد. در حالی که بارش باران برای اکثریت مناطق کشور سود بخش است، اما چالش هایی برای قبیله های بومی که در مناطق خاسی و جینتیا مگالایا زندگی می نمایند به وجود می آورد.

باران های موسمی بی وقفه (ماه های ژوئن - اوت) منجر به تغیان رودخانه های فصلی و دائمی می گردد و این موضوع باعث می گردد تا مردم محلی نتوانند از رودخانه ها عبور نمایند. بنابراین قبیله بومی خاسی، پل هایی ساختند که بتواند باران های سنگین را تحمل نمایند و ابتدای پل ها را از چوب درخت بامبو در سرتاسر رودخانه ها ساختند، اما این سازه ها در طوفان های سنگین فرو ریخته و شکسته می شدند.

برای مقابله با طوفان های موسمی وحشتناک، قبیله خاسی راه حلی منحصر به فرد در پیش گرفت: برای ساختن پل ها از ریشه های طبیعی رشد نموده درختان رزین (بومی رودخانه ها و جریان های شمال شرقی هند) و پیوند آنها به تنه درختان آجیل بتل استفاده کرد.

ریشه های درختان رزین با تنه گیاهان آجیل بتل در می آمیزند تا آنها را در راستا درست (به عنوان مثال در سرتاسر رودخانه) رشد دهند. هنگامی که ریشه ها به طرف دیگر رودخانه می رسند، به خاک نفوذ نموده و توسط سنگ ها، سنگریزه ها و چوب ها تثبیت می شوند.

پس از 15-20 سال، پل های زنده و طبیعی به اندازه کافی برای مقاومت در برابر وزن سنگین و با زمان طولانی محکم می شوند، بعضی از ریشه های درختان هنوز هم در حال رشد بوده و طول عمری حدود 500 سال دارند. شاید به همین دلیل است که پرورش ریشه های زنده پل ها، تا حدود 30 متر (100 فوت)، سنتی است که از نسل های بومی گرفته شده و همچنان ادامه دارد.

کجا می توان پل هایی با ریشه های طبیعی پیدا کرد

این نمونه های شگفت انگیز معماری طبیعی را می توان در منطقه شرقی خاسی تیلز و ناحیه غربی جینتیا هیلز پیدا کرد، اما بهترین آنها در Cherrapunji (که سهرا هم نامیده می گردد) و Mawlynnong قرار دارند. بهترین زمان برای بازدید از این مکان ها، فصل هایی غیر از از فصول موسمی است، نوامبر - مارس.

Cherrapunji

در ناحیه شرقی خاسی تیلز مگالایا واقع شده است، Cherrapunji با آبشارهای زیبا، طبیعتی بی نظیر و باشکوه، غارهای کشف شده و پل هایی با ریشه های طبیعی دارای مناظری حیرت انگیز است.

پل دوگانه دوکر یوماشینگ (Decker Umshiang) در روستای نونگریات (Nongriat)

هیچ تکنولوژی به این منطقه نرسیده است، بنابراین علاقه مندان به ماجراجویی مشتاق به حضور در این منطقه هستند. پل دوگانه داکر 180 سال قدمت داشته و دارای یک برجستگی روی خود است، 731/5 متر (2400 فوت) بالاتر از رودخانه یوماشینگ قرار گرفته و 20 متر (65/6 فوت) طول دارد. یکی از راستاهای طاقت فرسا برای رسیدن به این پل 3 کیلومتر (1/8 مایل) طول دارد که از روستای تیرنا شروع می گردد و نیازمند استقامت زیاد است، با این حال، تجربه و مناظر زیبایی به ارمغان می آورد، به علاوه اینکه آبشار هم به جذابیت آن می افزاید.

پل ریشه ای موشو (Mawsaw)

در فاصله حدود 30 دقیقه ای پل ریشه ای دوگانه داکر نانگریت، پل ریشه ای موشو واقع شده است که دارای چندین استخر شنا طبیعی در نزدیکی خود است.

پل ریتیمن (Ritymmen) در روستای نانگیمای (Nongthymmai)

پل ریشه ای ریتیمن تقریبا بین روستای تیرنا و پل دوگانه داکر نانگریت واقع شده است و با طولی 30 متری (98 فوت) - یکی از طولانی ترین پل های با ریشه طبیعی شناخته می گردد.

پل اممونی (Ummunoi) در روستای ننگ کرو (Nongkroh)

تقریبا 427 متر (1/400 فوت) بالاتر از رودخانه اممونی قرار گرفته و 177 متر (54 فوت) طول دارد، این پل تک یکی از قدیمی ترین پل های ریشه ای شناخته شده است. این پل مانند پل اومشینگ (Umshiang) راستا طاقت فرسای 3 کیلومتری (1.8 مایل) از روستای Laitkynsew دارد.

پل ریشه ای در Mawlynnong

فقط یک رانندگی 10 دقیقه ای از Mawlynnong، شما را به پاک ترین روستای آسیا، روستای ریوای می رساند. پیاده روی تقریبا 300 متری (985 فوت) از روستا با گذشتن از منطقه جنگلی شما را به این پل ریشه ای می رساند که برای ورود باید هزینه آن یعنی 10 (0/19 لات / 0/15 دلار) را با هدف توسعه روستا بپردازید.

وقت گذرانی در Cherrapunji و Mawlynnong

برای رفتن به Cherrapunji از فرودگاه گواخاتی، نزدیک به 123 کیلومتر (76 مایل) به سمت شیلونگ بروید، و سپس با اتوبوس 54 کیلومتر دیگر (33 مایل) به سمت Cherrapunji حرکت کنید. یا از ایستگاه راه آهن گواخاتی، 148 کیلومتر (92 مایل) به سمت Cherrapunji بروید، که پس از آن می توانید در عرض 4 ساعت با اتوبوس یا تاکسی به مقصد برسید.

نزدیک ترین ایستگاه راه آهن به Mawlynnong ، گواخاتی است که تقریبا 172 کیلومتر (106 مایل) و نزدیک ترین فرودگاه در شیلونگ واقع شده است که حدود 78 کیلومتر (48 مایل) فاصله دارد - بازدیدنمایندگان می توانند از اتوبوس یا تاکسی برای طی کردن باقی راستا استفاده نمایند.

بهترین لحظات اقامت را در روستای Nongriat و Mawlynnong سپری کنید.

لمینت دندان کامپوزیت دندان ایمپلنت

blogpo.ir: بلاگ پو | اینجای دنیای ما وبلاگنویس هاست

mykonos.ir: میکونوس: سفر به زیباترین شهر یونان