لایو اینستاگرامی پسربچه 14 با اینفلوئنسر؛ والدین در مواجهه با چنین ناهنجاری چه باید بکنند؟ - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، ورای اقدام غیرقانونی و غیراخلاقی این اینفلوئنسر، مسئله اساسی که باید مورد توجه قرار بگیرد نحوه مواجهه والدین با چنین اتفاقی بود؛ در صورتی که خبر این لایو به گوش والدین این پسربچه رسیده باشد یا آن را ببینند چگونه باید با او برخورد نمایند؟ والدین دیگری که با دیدن این لایو نگران کودک خود شده اند چه باید بنمایند؟ تشر، سرزنش، تنبیه یا محدودیت، راه حل کدام است؟ سیستم آموزشی و تربیتی در این باره چه باید بکند؟

در این باره با جلال مرادی روانشناس بالینی تبادل نظر کردیم.

مرادی در این باره به خبرنگاران گفت: در سنین کودکی باید حواسمان باشد کودک در روابط جنسی دچار مشکل نگردد و بابت اطلاعاتی که بدست می آورد مورد اذیت قرار نگیرد، اما در دوره نوجوانی مقداری مسائل تغییر می نماید. در دوره نوجوانی، بحث سواد جنسی و بهداشت جنسی بچه ها مهم است. در بهداشت جنسی، یک کودک نوجوان حق دسترسی به برخی از سایت ها و برخی از خدمات را ندارد. یعنی ما باید دسترسی او را با قفل کودک یا با نرم افزار ها و اطلاعاتی که در اختیار بچه ها قرار می دهیم مدیریت کنیم. نمی گوییم اینترنت بد است قبلاً که اینترنت نبود عکس ها بین بچه ها رد بدل می شد یا در تبادل نظر ها و ملاقات هایی که بچه ها با هم داشتند این اتفاق می افتاد.

وی اضافه نمود: در این بحث، ما کودک را مقصر نمی بینیم. وقتی دسترسی کودک آزادانه باشد او در این سن وسال کنجکاو است و چون درگیر کنجکاوی است نمی توانیم او را تنبیه بکنیم. چیزی که در این جا خیلی اهمیت دارد این است که این کودک توسط یک فرد بزرگسال مورد تجاوز قرار گرفته است. یعنی هر کسی با هر فردی زیر سن هجده سال، ارتباط کلامی یا فیزیکی جنسی داشته باشد این یک نوع تجاوز است و آن کودک حتی اگر پسر باشد تحت تجاوز قرار گرفته است. چون شناخت هایش درگیر شده است.

او ادامه داد: اولین کاری که باید در این موقعیت انجام داد دسترسی به این مسائل را باید با قفل کودک و مواردی این چنین محدود کرد. قفلی که توسط یک مهندس آی تی به سادگی روی سیستم ارتباطی گذاشته می گردد و دسترسی آن کودک به شبکه هایی خاص محدود می گردد و او فقط می تواند با شبکه هایی که متناسب با سنش است ارتباط برقرار کند. بر این اساس، تعریف کاربر این است که این کاربر زیر سن هیجده سال است و نباید در اینستاگرام برود یا اینستاگرام و واتساپ برایش باز نمی گردد. دومین مسئله اقدام برای بازسازی روانی فرد است. کودکی که در مواجهه با یک سلبریتی یا یک فیلم ذهنش به هم می ریزد یعنی دچار یک هیجان غیرمنطقی و غیر متناسب با سنش می گردد باید تحت درمان روان شناسی قرار بگیرد. تا دوباره خودش را به سامان بکند وگرنه کنجکاوی این فرد که مورد تجاوز قرارگرفته، باعث می گردد تا با هم سن و سال هایشان ارتباط این چنینی برقرار بکند و این تبدیل به یک معضل و آسیب چرخه ای و دنباله دار گردد.

این روانشناس بیان نمود: کودک را نباید تنبیه کرد. ولی کاری که مراجع حقوقی و قضایی در تمام جهان انجام می دهند این است که بزرگسال را تنبیه می نمایند یعنی آن فرد بزرگسال باید تاوان این مسئله را بدهد. حالا اگر دو تا کودک نوجوان یا کودک خردسال یا کسان دیگری درگیر این ماجرا باشند این ها به دلیل این رفتاری که با هم داشتند باید تحت تعلیم قرار بگیرند. به عبارتی تحت آموزش و بازسازی. چون هر دو آسیب دیدند. ولی اگر فردی که به سن قانونی نرسیده باشد با یک فردی که به سن قانونی رسیده وارد این ارتباط شده است، آن کسی که به سن قانونی رسیده در این باره مسئولیت دارد.

مرادی افزود: مرحله دوم آموزش والدین است. مرحله سوم نظارت اجتماعی و نظارت حقوقی کافی است. یعنی محیطی که من به عنوان یک مدرسه یا یک پارک یا یک فضای مجازی فراهم می کنم باید تحت نظارت و برنامه قرار بگیرد. خود کودک هم به وسیله بازی درمانی یا مطالعه کافی باید تحت آموزش قرار بگیرد. اگر نوجوان باشد به وسیله آموزش مستقیم و اگر کودک باشد به وسیله بازی درمانی باید آسیب هایی که در این زمینه دیده است را جبران کرد.

این روانشناس اظهار کرد: باید به کودک درباره بدن و احتیاج های جنسی به عنوان حریم خصوصی کودک، آموزش داده گردد. این وظیفه خانواده است. در محیط اجتماعی هم باید مجموعه وظایف و احتیاج ها را در نظر بگیریم. ما باید تا زیر 5 سال، با نظارت و همراهی کافی حواسمان به او باشد. زمانی که می خواهیم لباس تن بچه بکنیم با اندام جنسی او شوخی نکنیم و از الفاظ رکیک استفاده نکنیم. بوسیدن یا بغل کردن در خانه می تواند سواد عاطفی بچه را بالا ببرد، ولی رابطه جنسی آشکار در حضور کودک، می تواند به او آسیب بزند. باید حواسمان باشد هنگام بازی کودک با همسالانش و در اصطلاح دکتر بازی به خاطر کنجکاوی هایی که دارد کودک درگیر مشکل نگردد. این مسائلی است که در کودکی باید به آن توجه کرد.

وی اضافه نمود: زمانی که کودک به سن نوجوانی رسید باید مسائل دیگری را برای کودک مورد توجه قرار بدهیم. او حق ندارد با غریبه ها به جایی برود. به او آموزش بدهیم که چه قسمت هایی از بدنش، بدن خصوصی اوست و حق ندارد آن را به کسی نشان بدهد. دیدگاه والدین خیلی مهم است، این که غیرمنطقی با مسائل برخورد ننمایند و بدانند چکار باید بنمایند. اگر کودک حق ندارد با کسی بیرون برود این حق نداشتن منوط به این است که هر روز یک فرد مثلا مامور آوردن او از مدرسه به خانه نگردد. تبادل نظر کردن درمورد این که چه اتفاقاتی برای در روز برای کودک افتاده است یاری نماینده است. ولی در هر صورت ما حق نداریم کودک را به خاطر این که دچار مسئله ای این چنین شده تحت فشار یا سرزنش قرار بدهیم.

مرادی با توجه به مباحثی درباره فیلترینگ اینستاگرام یا محدودیت بیشتر گفت: من با محدود کردن سواد رسانه ای کودک و خانواده ها کاملاً مخالفم. کودک بنا به احتیاج و موقعیتی که در آن واقع شده است احتیاجمند این است که با جامعه اطرافش ارتباط برقرار بکند، ولی باید یاد بگیرد هر کسی به تناسب آن احتیاجی که دارد به کجا برود و چه چیز هایی را ببیند و چه چیز هایی را نبیند. اینستاگرام مشکل نیست. اینستاگرام مثل یک دفتر خالی است. ما هر چیزی را که در آن می نویسیم همان را نشان می دهد. ما نباید اپلیکیشن ها یا سواد رسانه ای خودمان و سواد رسانه ای جامعه اطرافمان را محدود بکنیم به خاطر این که تعدادی از افراد با این مساله بد برخورد می نمایند یا مهارت کافی در این باره ندارند.

وی تأکید کرد: باید از قفل کودک و آموزش بچه ها استفاده بکنیم. دراین راستا نقش آموزش وپرورش اهمیت دارد. آموزش وپرورش در دوران مدرسه باید به آموزش به بچه ها بپردازد و والدین هم باید در این یادگیری به بچه ها یاری بنمایند. سن 6 تا 12 سالگی سن نهفتگی کودک است. ولی از 10-12 سالگی به بعد باید چند مسئله در مدرسه به کودک آموزش داده گردد. بچه ها باید بیاموزند که بدن شان متعلق به خودشان است و آن ها مسئول حفظ و نگهداری و رعایت حریم خصوصی خودشان هستند. نباید وادار به بوسیدن خویشاوندان و دوستان بشوند و باید بدانند که چه کسی در خانواده محرم است و همان محرم ها هم باید رعایت حال بچه را بنمایند. روش های مقابله با تجاوز و آزار جنسی باید به کودک یاد داده گردد و بچه ها نباید این را به عنوان ترس از تنبیه پذیرند. شیوه های آموزش جنسی باید به گونه ای باشد که آموزش و پرورش، رسانه ها و فیلم های آموزشی و کتاب ها با رعایت سن، رابطه فرد با افراد دیگر، حریم خصوصی و احتیاج های جنسی فرد را در نظر بگیرند.

او اضافه نمود: آموزش در پیش دبستانی و دبستان اجباری است و حتماً باید این مطالب در قالب بازی عروسکی و بازی به کودک آموخته گردد. از سوم ابتدایی تا اول هدایت دوره نهفتگی کودک است. یعنی کودک به واسطه رشد روانی که دارد وارد دوره نهفتگی می گردد. درست است که در این مرحله، دیگر کنجکاوی ندارد، ولی باید همانطور که او را نسبت به مسائل جنسی که برایش مشغولیت ایجاد نمی نماید حساس نکنیم آموزش های لازم را به صورت تدریجی به او بدهیم که مثلا حواست باشد که کجا بدن خصوصی توست و شیوه های مراقبت از خودت این هاست.

مرادی مطرح کرد: دو گروه، گروه های خطر هستند؛ گروهی که تازه وارد بلوغ شدند و گروهی که سالمندان غریبه هستند. احتمال کودک آزاری این دو گروه خیلی بالاست. نباید کودک با آن ها تنها گذاشته گردد و باید به بچه ها بگوییم بدون حضور والدین در یک اتاق یا در یک ماشین با کسی تنها نمانند و کوشش بکنیم بچه ها، دوستان و خانواده را کامل بشناسند و به غیر از آن ها با دیگران ارتباطی برقرار ننمایند. باید والدین رابطه ای مناسب و عاطفی با کودک برقرار بنمایند و سوالاتی که در ذهن او است را صادقانه و به یاری یک محیط آموزشی مثل آموزش وپرورش یا مراکز مشاوره پاسخ بدهند.

این روانشناس تشریح کرد: رسانه ها باید با اطلاع رسانی کافی، مراکز خرید را ملزم نمایند در صورت فروش لپ تاپی، تبلت یا گوشی همان طور که کاتالوگ این محصول را به خریدار می دهند شیوه های استفاده از قفل کودک را نیز به والدین آموزش بدهند. به نظر می رسد در جایی مثل وزارت ارتباطات جای این بحث خالی است که به جای فیلتر کردن رسانه ها، بیاید و شیوه آموزش قفل کودک را به والدین یاد بدهد یا یک سامانه ای را با عنوان تماس والدین در نظر بگیرد تا والدی که در صورت غیاب خود می خواهد یک لپ تاپ یا تبلت در اختیار بچه قرار بدهد بتواند یاد بگیرد که چگونه دسترسی کودک را محدود کند. چطور فضای مجازی را کنترل بکند که کودک در عین تامین احتیاج های خودش و افزایش سواد مطالعاتی و اطلاعاتی اسیر آن نگردد. در این زمینه، محدود کردن و تنبیه جواب نمی دهد. بلکه به وسیله تربیت و مدیریت درست، موفقیت مان بیشتر خواهد بود.

او اضافه نمود: رسانه ها باید پیگیر این آموزش ها از متخصصینی، چون روان شناسان، مشاوران و آموزش وپرورش بشوند و به عنوان یک حق عمومی و یک مدعی العموم از وزیر آموزش وپرورش پیگیر این امر باشند که چطور می توانید نرم افزاری مثل شاد را در اختیار بچه ها قرار بدهید خب به والدین هم این را آموزش بدهید که وقتی این تبلت دست بچه است فقط امکان دیدن فیلم های کارتون مثلا از فیلیمو یا نماوا را داشته باشد و امکان دسترسی به جا های دیگر را نداشته باشد. حالا خودش می خواهد این را پیگیری کند یا به سازمان دیگری بسپارد. اما باید به آن توجه کند.

dorezamin: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور لحظه آخری، تور ارزان، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه